"گراهام فولر" تحلیلگر ارشد سابق سازمان سیا، طی مطلبی این سوال را مطرح کرده است: آیا خود واشنگتن، قادر است با یک ایرانِ در حال صعود مقابله کند؟ چالش عمده ای که ایران مطرح می‌سازد، یک چالش هسته ای نیست. ما در گذشته با قدرت های استبدادی هسته ای "دیوانه تری" نظیر روسیه دوران "استالین"، کره شمالی دوران "کیم جونگ" دوم یا چین دوران "مائو" سروکار داشته ایم.اما این هم چالش واقعی ایران نیست؛ بلکه چالش واقعی، موضع انقلابی و مخالفت صریح و همیشگی ایران با سلطه قدرت آمریکا (و اسرائیل) در خاورمیانه است. این نوع موضع، در تاریخ به سرعت عنوان "دولت یاغی" را در بحث های واشنگتن بدست آورده است؛ دولتی که با نظم استراتژیک تحت سلطه آمریکا مخالف است. روابط با ایران نشان دهنده تمایل جدید آمریکا به پذیرش یک (یا چند) قدرت در منطقه است که پیرو چارچوب استراتژیک آمریکا برای منطقه نیست. یک چنین موقعیتی به صراحت دکترین چند دهه اخیر آمریکا را در مورد قاطعیتش برای کسب "سلطه تمام عیار" جهانی به چالش کشانده است.
اکنون، سه دهه بعد از انقلاب ایران، در نهایت واشنگتن به مشکلات زیادی اعتراف کرده که به خاطر ناتوانی بلند مدتش در مقابله با ایرانِ سرکش و مخالف سیاست های آمریکا بوجود آمده اند و بر افغانستان، پاکستان، مسیر خط لوله، القاعده، عراق، آسیای میانه، خلیج ]فارس[ و سوریه که منافع مشترک زیادی در آنها وجود دارد، تاثیر گذاشته اند.